De colonne ging deze keer naar Beerta. Volgens sommige een onderschat gebied en andere willen er beslist niet gevonden worden. Ooit vroegen ze aan een ene Martha waarom zij toch in Beerta zat, want het was in ’t verleden toch veel leuker in Harkstede.
Voor ons ligt een sompig knollen veldje, een gedateerde kantine en een reeks niet warm te krijgen lauwe douches. Nauwelijks was de wedstrijd begonnen of Reiderland stond met 1-0 voor. Het initiatief en druk bleef eigenlijk gedurende eerste helft bij de tegenstander. Onze jongen kwamen nauwelijks aan spelen toe.
De tweede helft had eigenlijk twee versies. Er kwam meer controle en houvast in deze fysieke wedstrijd. Maar notabene op het moment dat de gelijkmaker meer voor de hand lag, wees de scheidsrechter naar de stip. Reiderland benutte deze makkelijk gegeven strafschop en bracht de stand op 2-0.
Ondanks deze achterstand mochten we toch erg blij zijn dat Jasper echt een goede pot heeft gekeept. Hij behoedde ons op cruciale momenten voor een grote achterstand vooral in de eerste helft.
In de tweede helft speelt vooral Sami een hoofdrol. Sami had vandaag een bijzondere verhouding met het houtwerk. Tot vier keer toe schoot hij in willekeurige volgorde tegen de paal en spatte de bal nog uiteen op de lat. De meegereisde supporters trokken op dat moment in willekeurig volgorde hun haren eruit, sloegen op een reclamebord of riepen vertwijfeld iets of iemand aan.
Sami scoorde gelukkig nog wel. En hoe! Een mooie vrije trap aan de linkerkant werd gedragen door een straf windje en zeilde onhoudbaar binnen.
Diep in de tweede helft, bij een 2-1 stand, was er nog een opmerkelijk momentje. Met een negatieve hoofdrol voor een Reiderland “supporter” die de bal nog even wat extra vaart meegaf, zodat de bal verder van ons af rolde waardoor het dan langer duurt dat we weer konden ingooien. Erg onsportief als je het mij vraagt!
Op basis van de tweede helft hebben de jongens voldoende mogelijkheden gehad om de wedstrijd te kantelen. Het was uiteindelijk een ongelukkig verlies. Een gelijkspel was gerechtigheid geweest.
Met een groen witte groet, Theo
